Aanleiding en omstandigheden

Een dame van 70 jaar wordt aangereden op haar fiets met hersenletsel tot gevolg. De impact op haar partner en haarzelf is groot. Niet alleen komen epileptische aanvallen met regelmaat voor, er is ook sprake van evenwichtsstoornissen, concentratieproblemen en vermoeidheid. Ook de optredende vergeetachtigheid zorgt voor onbalans. Haar partner doet wat hij kan, maar dreigt zelf overbelast te raken. Als hij uitvalt zijn de gevolgen van het ongeval nog groter. Wel willen ze samen zo veel mogelijk zelf blijven doen.

MetZorg wordt 2,5 jaar na het ongeval ingeschakeld om te adviseren hoe het zelfstandig functioneren in de huidige woning kan worden vergroot.

Hulp(behoefte)

De hulpbehoefte kan als volgt omschreven worden:

• Belasting voor de partner verminderen.
• Gevaarlijke situaties beperken.
• Ondersteuning voor vergroten zelfredzaamheid.

Werkwijze en resultaat

Na een uitgebreide intake waarin de hulpbehoefte is vastgesteld en er nader wordt doorgevraagd komt MetZorg tot een aantal opties om tot verbetering van de huidige situatie te komen.

Om de partner te ontlasten wordt in overleg met de verzekeraar particuliere hulp ingeschakeld bij het huishouden en de tuinwerkzaamheden. Vanuit de Wmo kan geen hulp geboden worden door de aanwezigheid van een gezonde partner, ondanks dat overbelasting dreigt. De partner blijft de hulp bij aan- en uitkleden, het boodschappen doen en koken. De wens van beiden is ook zo weinig mogelijk hulp van buitenaf.

Wel wordt de gemeente bereid gevonden om een traplift te installeren. Deze wordt met name gebruikt na een epileptische aanval waarin een periode van vergrote onbalans en verminderde mogelijkheden tot mobiliteit speelt. Voorheen verbleef het echtpaar een aantal dagen beneden op de bank en een losse matras. Een mobiele toiletstoel voor deze periode van verminderde mobiliteit is een uitkomst. 

Bij de epileptische aanvallen komt het regelmatig voor dat de partner 112 belt voor hulp en ondersteuning. In overleg met de specialist blijkt dit middel toch te zwaar. Er wordt gekozen voor een personenalarmeringssysteem en sleutelkastje waarmee een wijkzuster snel ter plaatse kan zijn om de partner te ondersteunen.

Afronding

Op dit moment lijkt alles rustig. Wel is de optie van een ‘maatje’ voor bijvoorbeeld een dagdeel per week besproken als opnieuw overbelasting dreigt. Een geheugentraining werd besproken met het echtpaar en in overleg met de huisarts. De werkwijze, het doel en de contactgegevens werden uitgewisseld. De inzet van een driewielfiets is op dit moment nog een stap te ver. 

Het echtpaar weet nu echter wel wat de mogelijkheden zijn als de behoefte om deze zaken op te pakken groter wordt in de toekomst. De eigen wens om met zo min mogelijk externe hulp zelf de zaken te regelen zonder overbelast te raken is hiermee ingevuld. 

Het begeleidingstraject bestond uit vier bezoeken en afstemming tussen de gemeente, Wmo, huisarts, het echtpaar zelf, leveranciers en partijen. Het traject had een doorlooptijd van vier maanden.